Albus Severus Potter 1: Kayıp Geçmiş

Albus hızla kapıyı açıp dışarı fırladı. Kehanet dersini zaten hiç sevmezdi, ve şimdi Profesör Patil ona geleceğinde karanlık tarafa geçip kötü biri olarak öleceğini söylemişti. Bu olabilir miydi ki? Babasının ona en çok benzeyen oğluydu. Ama karanlık tarafa mı geçecekti? "Bu kadın kesinlikle sıyırmış" diye düşündü. Ve kendini ortak salona attı. Gryffindor ortak salonu her zamanki gibi kırmızı ve altın renginde duvarlarıyla Albus'un içine bir sıcaklık hissi verdi. Ebeveynlerinin geçmişte burada ne yaptıklarını merak etti. 7 yıllık bir eğitim (Babası için 6) hayatı boyunca burda olmayı düşündü. Gerçi zaten kendisi burayı 6 yıldır kullanıyordu. Sonra aklına Harry'nin okulu onun şimdiki yaşında bıraktığı geldi. "Ben bırakmayacağım" dedi. Ve sonra içeri Rose girdi.

"Neydi o öyle?" diye çıkıştı. "Profesör arkandan tonla laf saydı. Ha unutmadan Gryffindor'dan da 50 puan düştü."
"Ne yaptı, ne yaptı?"
Rose dalgalı, kahverengi, uzun saçlarının ardından ona sertçe baktı ve devam etti.
"Yaa, en kötüsü de en az 2 parşömen olacak kadar 'Astrolojinin Kehanet'e Etkisi' üzerine araştırma yapacağız."
"Bu kadın iyice sinirlerimi bozuyor" Bu arada ortak salon dolmaya başlamıştı.
"Sinirlerine birkaç dakika daha hakim olabilseydin ders bitmiş olacaktı. Biz de bu kadar ödev almayacaktık."
"Sen bana bağırmaya devam mı edeceksin, yoksa ödevi yapmaya mı başlayacaksın?"

Çok rahatsız bir sessizlik içinde bir masaya oturup ödevi yapmaya başladılar. Albus ilk sayfayı bitirdiğinde Rose ikinci sayfayı yarılamıştı. Ayrıca uyuyakalmıştı. Kendi gözlüğünü düzelttikten sonra onu uyandırdı.
"İstersen yarın devam ederiz. Şimdi biraz uyuyalım"
"Hıı hıı."

Rose zar zor ayağa kalktı. Parşomenlerini asa hareketleriyle katladı ve bir vitrine yerleştirdi, sonra kızlar yatakhanesine doğru tırmanmaya başladı. Albus da notlarını rulo yaptı ve Rose'unkinin yanına koydu. Erkekler yatakhanesine doğru gidiyordu ki tanıdık ve uyuz bir ses duydu.

"Vay vay, bu bizim Albi Sevbi değil mi? Ne işin var bu saatte ayakta?"
"İşine bak James, uykum var."

Albus'un abisi James ondan 1 yaş büyüktü. Her zamanki gibi biraz bilmiş bir görüntüsü vardı tabii. Ancak ne kadar büyürse büyüsün olgunlaşmayan bir yanı vardı. Albus'u gıcık etmeya olan yeteneği. Albus James'le tartışamayacak kadar yorgundu. Ona çenesini kapatmasını söyledi ve dediklerini dinlemeyerek yukarı çıkıp yatağına uzandı. Ancak daha yorganı üzerine çekemeden rüya görmeye başlamıştı bile.

(Diğer bölümleri sırayla koyacağım)

Albus sabah uyandığında güneş yeni doğmuştu. Başka kimse uyanık değildi. En azından yatakhanede uyanık kimse yoktu. Uykulu bir şekilde üstünü giyindi ve ortak salona indi. Tahmin ettiği gibi burada çok az kişi vardı. Kardeşi Lily, (zaten saçları o kadar kırmızı olan başka kimse olamazdı) Rose, Rose'un kardeşi turuncu saçlı Hugo, Valentine Finnigan ve Thomas ikizleri Buck ile Chuck. Albus'un bildiği kadarıyla Chuck Valentine'den hoşlanıyordu. Ama ona söylemiş miydi hatırlamıyordu. O sırada Hugo sevinçle haykırdı:
"Herkes dinlesin! Düello Turnuvası başlamış! Katılmak isteyen 60 kişi-"
Lily onu susturmaya çalışıyordu. "Sus Hugo! Kimseye söyleme demiştim"
"-1. kattaki duyuru panosuna ismini yazma-" Lily sonunda elini onun ağzına götürüp susturmayı başarmıştı. Ancak artık çok geçti. Zamanla dolan ortak salonun büyük bir kısmı kapıya hücum etti. Albus da onların arasındaydı. Hızlı koştuğu için öndekilerle beraber adını yazdırabildi. Yaklaşık 15. sıradaydı. İsmini yazınca da kenara çekildi ki başkaları da yazabilsin.


Öğle yemeğinden sonra listeye bakmaya gitti. 60 kişilik yerin tamamı dolmuştu. O isimlere aşağıdan yukarıya doğru bakarken bir grup hevsli öğrenci geldi ve Albus'un yanında durup kalemlerini çıkardılar. Ama yerlerin dolduğunu görünce sinirlenip uzaklaştılar. Albus ise en üstteki isme bakakalmıştı.
'James Sirius Potter' Altta da James'in arkadaşlarının isimlerini gördü. Demek James ona dün gece...
"Demek çaktın ha Alburus?"
James arkasında bitivermişti. Eğlenen bir ifadesi vardı. Albus'un yüzü kızardı.
"Şey, James. Bak ben dün gece çok-"
"Yani benim hakkımda önyargı mı edindin?" Yüzünde yapmacık bir hayal kırıklığı ifadesi belirmişti. "Sen, gerçekten..." Albus'un yüzüne daha yakından baktı. "Beni çok iyi tanımışsın!" Ve bir kahkaha patlattı. Albus bu sefer biraz sinirlendi. Ama sonra o da gülmeye başladı.
"Sen dün gece bana bu turnuvayı söyleyecektin değil mi?"
"Evet. Yani seni biraz rahatsız ettikten sonra. Neyse, benim İksir dersim var. Biraz daha gecikirsem ihtiyar Slug çok sinirlenecek."
"Anlıyorum. Ben de Astronomi'ye gitmeliyim. Profesör Brown sinirli değil ama geç kalırsam başıma bir iş gelebilir."
"İyi o zaman sonra görüşürüz Alburus"
"Görüşürüz James"
Ve Albus derse giderken turnuvanın tarihini (27 Mayıs Salı) aklına not etti ve koşarak merdivenlerden çıktı. Arkasından bir yetişkinin onu gözetlediğinin farkında değildi.

"Mmmmm. Çok lezzetli."

Albus, Hugo, Rose ve Lily turnuvadan 1 ay kadar önce Hogsmeade'de Balyumruk çikolatası yiyordu.

"Bunları nasıl yapıyorlar acaba?"
"Tabii ki sihirle."
"Çok komik Hugo. Haklısın Albus bunlar gerçekten çok güzel."
"Hey Albus, bu turnuvayı ne zaman başlayacak? Sabredemiyorum artık."
"Ne demek istiyorsun Lily?"

Lily kıpkırmızı kesildi.

"Sakın bana adını yazdığını söyleme."

Tabii ya. Nasıl da görmemişti kardeşinin ismini orada. Belki de görmüştü ama James'in şaşkınlığından unutmuştu.

"Ne var? Onun da tunuvaya katılma hakkı var" dedi Rose.
"Evet ama hiç büyü bilmiyor ki." diye yanıt verdi Albus.
"Hayır biliyorum" dedi Lily.
"Say o zaman"
"Sersemletme, Silahsız bırakma bide, eee şey..."
"Yaa."

Hugo birden parladı.

"O zaman hepimiz bir yerde bu turnuvaya çalışmalıyız."

Onlar düşünüp tartışırken birden yanlarında bir hışırtı duyuldu. Dönüp baktılar, ama kimse yoktu. Hepsi boşverip konuşmaya geri döndüler.

"İyi ama nerede?" diye sordu Albus.
"Ortak salon olmaz" dedi Lily.
"Kuleleri de unutun." dedi Rose
"Peki Bağıran Baraka?"

Hepsi ona bakınca Hugo bu fikrinden vazgeçti.

"Hey Lily! O cebindeki de ne?" diye bağırdı Hugo.
"Ne ne?"

Lily cebine elini attı ve şaşkınlık içinde bir kağıt parçası çıkardı. Rose kağıdı kaptığı gibi açıp okumaya başladı.

"O zaman İhtiyaç Odası'nı deneyin"

"Orası da neresi?" diye sordu Hugo.
"Babam ve Annem bana bir ara bahsetmişti." dedi Albus.
"Benimkiler de" diye yanıtladı onu Rose.
"Öff, bize de söyleyecek misiniz?" diye sinirlendi Lily.
"Tamam tamam. Şimdi bakın, hepimizin anne-babası daha öğrenciyken - galiba bizden iki yaş küçüklerdi - okula-"
"Bir yaş." diye düzeltti onu Rose.
"Doğru bir. Neyse, Hogwarts'a bir müfettiş atanmış. Ve bu müfettiş daha sonra müdürlüğe terfi etmiş."
"Peki nasıl olmuş?" diye sordu Hugo.
"Şöyle ki o zamanların en karanlık büyücüsü Lord Voldemort'un öldüğü sanılıyormuş. Ama babam onun döndüğüne şahit olmuş. O sıradaki müdür Albus Dumbledore'da öyle."
"O ismi duydum" dedi Lily. "Babam senin ismini ondan esinlenip koymuş."
"Belki de öyledir. Nerede kalmıştım? Hah. Sonra babamla Dumbledore o büyücünün döndüğünü söylemişler. Sihir bakanı da onlara inanmamış."

Rose yine "Yada inanmak istememiş." diye kesti.

"Burada hikayeyi kim anlatıyor Rose?"
"İyi iyi, devam et."
"Sonra o müfettişi okula Karanlık Sanatlara Karşı Savunma profesörü olarak göndermiş. Bu kadın öyle iğrenç bir öğretmenmiş ki savunma amaçlı büyü yapmaya bile izin vermiyormuş."
"Olamaz" dedi Lily.
"Yaa. hatta babam yine o karanlık büyücünün döndüğünü söyleyince ona okul tarihinin en sert cezalarından birini vermiş."
"Peki ceza neymiş?" diye sordu Hugo.
"Bir parşomene 'Yalan söylememeliyim' yazdırmış. Ama bu parşömene yazdıkları oradan silinip elinde aynı şekilde bir kesik açıyormuş."

Lily soluğunu tuttu.

"Öyle ki bugün ben hala Harry eniştenin elinde o izleri görebiliyorum." dedi Rose acı acı.
Albus devam etti. "Evet o pis kadın gerçekten korkunç işler yapmış. Sonra Hermione halanın aklına bir fikir gelmiş. Onları babam eğitecekmiş. Ama bir eğitim yeri bulamamışlar. Sonra Bitkibilim profesörü Profesör Longbottom - biliyorsunuz ebeveynlerimizle çok yakınlar - Bir koridordan geçerken yanında bu oda belirmiş. Annemin dediğine göre, bu odanın kapısı, sadece karşısına geçip neye ihtiyacın olduğunu düşünürsen ortaya çıkıyormuş." diyerek anlatımını bitirdi Albus.
Bir süre sonra Rose dedi ki: "İşin kötü kısmı bu odayı nasıl bulacağımızı bilmememiz. Anneme yada babama hiç sormadım."
"Ben de." dedi Albus.
Ama o sırada Lily birden doğruldu.
"Duyuyor musunuz?"
Albus sadece homurtuyla fısıltı arası bir ses duydu.
"Evet tamam. Bu sesi nasıl yapıyorsun?" diye sordu Hugo.
"Ne sesi?"
"Tıslama sesi."
"Ne?" Lily gerçekten şaşırmış görünüyordu. "Ben beni çağıran sesten bahsediyorum." dedi.
"Seni çağıran bir ses falan yok ortada Lily." dedi Albus.
"Nasıl yani?" diye sordu Lily. Niye duymuyorlardı ki? Evet bu seste biraz fısıltı vardı ama resmen onu çağırıyordu. Daha fazla duramayıp: "Geliyorsanız gelin dedi ve bir sesi takip edercesine sağa sola bakınarak ama düz bir hatta yürüyerek yavaşça kapıya yöneldi. Birkaç adım kala kapı kendiliğinden açıldı ve 4'ü birden dışarı çıktılar. Ancak Albus birşey fark etti. Lily'nin gittiği yönde bir anlığına bir ayak izi oluşuyor, sonra birden siliniyordu. Sanki bu izi yapan durumu fark etmiş gibi izler artık çok daha kısa bir süreliğine görünüyordu.

"Hey, nereye?"

Arkalarını dönüp baktılar. James peşlerinden yürüyüp yanlarına gelmişti.

"Neden çevrene bakınıyorsun Lily? Bir şey mi oldu?" Asasını çekti. "Birinden mi korkuyorsun?
"Ha? Hayır hayır. Sadece diğerlerinin duyamadığı bir sesi takip ediyoruz."

James anlamamış gibi göründü ama Lily birden hopladı.

"Şimdi ne oldu?" diye sordu Rose.
"Sinirleniyor. Gideceksek çabuk olacakmışız."
"Burada neler olu-"
"Hey James. Susacak mısın Lily'i mi izleyeceksin?" dedi Albus giden Lily'i göstererek. Onun peşinden giderlerken Albus James'e olanları anlattı.
"...sonra sen geldin."
"Çok ilginç. Belki bizi İhtiyaç Odası'na götürüyordur."
"Olabilir."

Ve bu kanı doğrulanmaya yaklaşıyordu. Çünkü Lily sonunda şatoya girmişti.